คุณแม่ป่วยเป็นโรค Guillain-Barre syndrome ครับ

สวัสดีครับคุณหมอ คุณแม่อายุ 79 ปี ป่วยด้วยโรค Guillain-Barre syndrome ครับ เริ่มมีอาการตั้งแต่วันอังคารที่ 10 ต.ค ที่ผ่านมา (ก่อนหน้านี้สุขภาพแข็งแรงดี ทำกิจวัตรประจำวันได้ตามปกติ มีปวดเมื่อยปวดตัว เป็นไข้อยู่บ้าง ตามวัย แต่ไม่เคยล้มป่วยหนักๆเลยครับ) โดยเริ่มจากรู้สึกอ่อนแรงช่วงกลางวัน พอถึงตีสามจะเข้าห้องน้ำก็ลุกไม่ขึ้น แต่แขนขายังพอขยับไดั พอเดินได้ แต่ถัานั่งแล้วลุกเองไม่ได้. ผมก็เลยพาไปรักษาหลายโรงพยาบาลแต่หมอก็วินิจฉัยไม่ได้ จนมารู้ว่าเป็นโรคนี้ที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง แต่เนื่องจากสู้ค่าใช้จ่ายไม่ไหวจึงต้องพามาที่โรงพยาบาลต้นสังกัดที่มีบัตรทอง ทางโรงพยาบาลต้นสังกัดปฏิเสธการให้ยา Immunoglobulin เพราะคิดว่าไม่จำเป็นต้องให้ยาตัวนี้ ทำให้วันที่สามที่เข้ารักษาคุณแม่ต้องถูกส่งเข้าห้อง ICU (วันที่ 15 ต.ค) เนื่องจากหายใจเองไม่ได้ กว่าหมอจะยอมรับว่าสมควรให้ได้รับยาก็วันที่ 16 ต.ค ครับ จนถึงวันที่ 20 ต.ค ทางโรงพยาบาลต้นสังกัดได้ส่งตัวคุณแม่ไปโรงพยาบาลเฉพาะทางโดยที่ยังขาดยาอีก 1 วัน ทางโรงพยาบาลสถาบันแพทย์เฉพาะทางที่รับส่งตัวแจ้งว่ายาที่โรงพยาบาลต้นสังกัดให้นั้น Dose ไม่ถูกต้องจึงต้องเริ่มให้กันใหม่ จนถึง วันนี้ 30 ต.ค อาการโดยรวมก็ยังทรงๆครับ ยังต้องให้อาหารทางสาย นิ้วมือขยับได้ แขนขวาขยับได้มากกว่าแขนซ้าย ปลายเท้ากระดิกได้ แต่ขาทั้งสองข้างยังยกไม่ขึ้น คอยกไม่ได้ แต่ขยับไหล่ ยกไหล่พอได้ แขนขา ร่างกายรับรู้ทุกอย่างครับ บีบนวด เกาตามร่างกายให้ก็รับรู้ รู้สึกตัวดีทุกอย่าง รู้สึกได้หมด ไม่มีอาการชาครับ เพียงแต่ยังไม่มีแรงเท่านั้นครับ คุณหมอเจ้าของไข้มาเยี่ยม และเกริ่นๆถึงเรื่องเจาะคอแทนการใช้เครื่องช่วยหายใจ เนื่องจากใส่เครื่องช่วยมาสองสัปดาห์แล้ว แต่ก็ยังวินิจฉัยว่าจะให้เวลาใส่เครื่องอีกสักสัปดาห์ เนื่องจากโหมดเครื่องช่วยหายใจที่ปรับใช้ให้นั้น อยู่ในโหมดช่วยหายใจบางส่วน เพื่อให้คนไข้ฝึกหายใจเอง ถามคุณหมอเจ้าของไข้แล้วก็บอกว่าคนไข้ก็ฝึกหายใจได้ดี เพียงแต่ยังไม่เพียงพอครับ สิ่งที่ผมอยากกราบเรียนขอคำปรึกษาคุณหมอคือ 1.ผมมีความกังวลในเรื่องของการเจาะคอครับ ภาวนาให้คุณแม่หายใจได้เองเร็วๆ เกรงว่าระยะเวลาสัปดาห์เดียวที่คุณหมอเจ้าของไข้ให้ไว้ จะน้อยเกินกว่าที่คุณแม่จะสามารถถอดท่อเครื่องได้เอง ถ้าขยายเวลาอีกสักนิด เป็นสักสองสัปดาห์ จะส่งผลเสียกับคนไข้ไหมครับ 2. พยาบาลแนะนำคนไข้ว่าให้หายใจลึกๆ ยาวๆ เพื่อเป็นการฝึกหายใจร่วมกับเครื่อง แต่เนื่องจากคนไข้มีอาการไอ แต่ไอไม่ออก ไอแต่ละครั้งก็ทุลักททุเลมาก , มักมีเสมหะ และน้ำลายเหนียวๆในลำคอ กลืนไม่ค่อยลง (มีเสมหะค่อนข้างมากครับพยาบาลดูดให้วันละ 4-5 ครั้ง แต่จากผลเอ็กซ์เรย์ล่าสุดเมื่อวันที่ 30 ต.ค ที่ผ่านมา ยังไม่พบความผิดปกติของปอดครับ) คนไขับอกว่า ทุกครั้งที่มีน้ำลาย หรือเสมหะดังกล่าว จะทำให้ฝึกหายใจไม่ค่อยถนัดนัก ผมเลยอยากรบกวนสอบถามคุณหมอว่า น้ำลายเหนียวๆ หรือเสมหะที่กล่าวมา มีผลกับการฝึกหายใจ ทำให้การหายใจตามเครื่องลำบากขึ้นหรือไม่อย่างไร หรือว่าคนไข้คิดไปเองครับ เพราะถ้าเกี่ยวข้องกันจริง การฝึกหายใจให้สำเร็จได้ ก็คงล่าช้าออกไปอีกครับ ขอบคุณครับ