มีอาการเข้าใจคนอื่นได้น้อยลง ไม่ยินดียินร้ายกับเหตุการณ์ใดๆ เหนื่อย อ่อนเพลียง่าย แบบนี้เป็นภาวะสิ้นยินดีไหม

เคยเล่าเรื่องอาการของตัวเองให้คนอื่นฟังแล้วเขาบอกมาอย่างนี้ค่ะ เราเป็นแบบนี้มาหลายปีแล้วไม่แน่ใจว่านานแค่ไหน แต่ไม่รู้ว่าเป็นจริงรึเปล่าเพราะที่บ้านไม่ให้ไปหาจิตแพทย์

ส่วนอาการที่ว่าคือเรารู้สึกเข้าใจคนอื่นได้น้อยลงมากๆเลยค่ะ เรื่องบางเรื่องเราก็ไม่เข้าใจเลย ความรู้สึกอยากทำอะไรต่างๆก็น้อยลง เมื่อก่อนปกติพอเรียนได้แต่หลังๆมาเราเริ่มรู้สึกไม่ไหวแล้ว จนมันลามมาถึงเรื่องเพื่อน ครอบครัว อนาคต แล้วก็สิ่งที่อยากทำ สิ่งที่ชอบ อยากทิ้งไปให้หมด ไม่รู้ทำไม พอมีคนบอกให้นึกถึงเหตุการณ์ที่ทำให้มีความสุขหรือเศร้าที่สุดแล้วมันนึกแทบไม่ออกเลย เหมือนไม่เคยมีเหตุการณ์ทีทำให้รู้สึกแบบนั้นมาก่อน นอนไม่ค่อยหลับต้องหาอะไรช่วยทำให้นอนหลับเยอะมาก แต่ถ้าหลับได้ตอนเช้าก็ตื่นยากอีก รู้สึกเหนื่อย ไม่อยากตื่นอีกแล้ว หาเหตุผลที่จะต้องตื่นมาในตอนเช้ายากมากๆ กว่าจะตื่นขึ้นมาก็ปาไปเที่ยงกว่าๆแล้ว คนรอบตัวเห็นอาการแบบนี้เลยบอกให้เราลองไปเปิดหูเปิดตาดู เผื่อจะได้แรงบันดาลใจใหม่ๆ นี่ก็ทำมาตลอดเลยค่ะ แต่ก็ยังรู้สึกเหมือนเดิม มันจะว่ามีความสุขก็ไม่ใช่ รู้สึกว่างเปล่ามากกว่า แบบนี้ถือว่าเป็นอาการของโรคซึมเศร้าภาวะสิ้นยินดีรึเปล่าคะ?