รู้สึกระแวง กลัว เก็บคำพูดคนอื่นมาคิดมาก มักไปร้องไห้คนเดียว เป็นอาการอะไร

เมื่อ2ปีที่แล้วเราเกิดอาการไอหนักซึ่งเคยมาปรึกษาคุณหมอในเว็บนี้ด้วยเราหลังจากได้คำตอบจากคุณหมอเราก็ไปรพเพราะยังไม่หาย เราอยู่จุดคัดกรองซึ่งเขาพูดจาไม่ค่อยดีนัก เขาหาว่าเราแกล้งว่าไอเกินมา1สัปดาห์แล้วพอเราบอกว่าเกินแล้วจริงๆเขาก็หยิบหน้ากากอนามัยมาใส่แล้วยื่นส่งให้และให้เราใส่ เขาบอกว่าเราจะแพร่เชื้อโรคให้คนอื่นและบอกว่าเราเป็นวัณโรค รพเป็นคล้ายอนามัยเล็กมากจุดคัดกรองพูดเสียงดังมากจนทุกคนหันมามองเราไปเอกเซรย์และส่งเสมหะแล้วเราก็เดินออกมาเลย เราค่อนข้างโมโหค่ะบอกตรงๆเพราะยังไม่ได้ตรวจเลยด้วยซ้ำจู่ๆมาสรุปเลยและพูดเสียงดังมากๆ เรากลับเข้าบ้านมาเราไม่รู้ว่าตัวเองช็อครึเปล่าเพราะเราเข้าห้องน้ำไปร้องไห้จริงๆวันนั้น หลังจากนั้นเรายอมรับกับตัวเองว่าอะไีจะเกิดก็ต้องเกิด เราเดินหน้าไปตรวจที่รพทรวงอกผลบอกว่าเราไม่ได้เป็น วัณโรคนะคะ เราค่อนข้างสบายใจมากเพราะเราพึ่ง20และพึ่งไปหารพคนเดียวเป็นครั้งที่2 ต่อจากรพแรกเพราะตัวเองบรรลุนิติภาวะแล้ว ปกติเราเป็นคนเจอเพื่อนตลอดเราสนิทอยู่คนนึงถึงเจอกันแค่แปปเดียวเราก็ออกไปเจอ ตั้งแต่เกิดเรื่องมาเรากลับไปออกไปเจอเพื่อนคนนี้เลยตั้งแต่เดือนสิงหาคมปี61ที่ไปหาหมอ เราไม่ออกไปไหนเลยถ้าไม่จำเป็น เรากลับมาเจอเพื่อนครั้งแรกคือเดือนเมษายน 62 เราหายไป8เดือนที่ไปเจอเพราะเป็นวันเล่นน้ำ และหลังจากนั้นเราก็ปฏิเสธที่จะไปตลอด ตั้งแต่เมษายน62 ถึงกุมภาตอนนี้เราไม่ได้ออกไปเจอเพื่อนคนนั้นอีกเลยทั้งๆที่ก่อนหน้าที่ว่างแค่2ชม เราก็จะพยายามไปนะ. เราต้องออกไปส่งเด็กๆไปรพทุกวันและนั่งวินมอไซต์ที่เดิมกลับประจำเช้าเย็น วันนั้นข้างถนนไม่ว่างให้เดินขึ้นเลยเพราะรถวินมาจอดเต็มมาก เราเลยบ่นว่ารถจะชนตายอยู่แล้ว แต่มีคนขับที่นั่งๆกันอยู่เขามองตั้งแต่วันนั้นเราไม่กล้าขึ้นวินนี้อีกเลยเรายอมเดินออ้มตลาดเพื่อขึ้นวินอีกฝั่งทุกเช้าเราต้องเดินผ่านวินนี้เราก็จะเลยให้วินที่นั่งมาไปส่งถึงรร เพื่อที่จะไม่ต้องเดินผ่านวินนั้น เราเป็นแบบนี้มาค่อนข้างนานแล้ว จากที่เราเคยหางานและไปสมัครงานเราก็หยุดหา ส่งเด็กๆเสร็จเราก็อยู่แต่บ้าน ออกแค่ไปรับไปส่งแค่นั้น นานๆทีช่วงเย็นเราถึงจะออกไปซื้อของ ช่วงนี้เรามีเราอาการแปลกๆ เราได้ฟังข่าวสมคิด เขาไม่ได้อยู่ใกล้จ.เราเลยแต่คืนนั้นเรานอนไม่ได้เลยระแวงมากๆกลัวเกินเหตุมาก จากคนที่นั่งมอไซต์สบายมากตอนนี้จับข้างมอไซต์ตลอดเพราะคิดว่าไม่ปลอดภัย บางครั้งก็คิดออกไปข้างนอกบ้างแต่ดันคิดว่า ทำไมตั้งนานไม่ออกพึ่งจะมาออกรอบนนี้จะต้องเกิดเหตุแน่ๆหรือว่าตัวเองกำลังจะไปตาย เมื่อไม่นานมานี้รปภที่ค่อนข้างสนิทกับที่บ้าน เขาบอกว่าต้นไม้ไม่ไกลต้นหรอก คือเด็กในบ้านเนี้ยก็นิสัยเหมือนเรานั่นแหละ เรากลับมาร้องไห้เลย ถึงไม่ได้เสียใจมากแต่ก็รู้สึกแย่ตอนเขาพูด อาการเราเสี่ยงเป็นโรคมั้ยคะ เราว่าตัวเองแปลกมากๆ ที่เราพิมพ์มายาวขนาดนี้เพราะเราเล่าให้คนในบ้านฟังยากมากๆเขาจะทำท่าเหมือนฟังแต่ก็จะพูดอะไรโต้งๆเรื่องอื่นขึ้นมาแทรกแทน บางครั้งก็บอกเราคิดมากไปเอง เรายังต้องพึ่งเงินของที่บ้านอยู่ยังทำอะไรไม่ได้มากจะไปตรวจเลยก็ไม่ได้ แอบเซงตรงนี้ไม่งั้นเราจะไม่ปล่อยตัวเองให้มาถึงขนาดนี้ ตอนพิมพ์อยู่เราก็รู้สึกใจสั่นๆตัวสั่นอยู่เลย แล้วเราตกใจก็ง่ายกว่าเมื่อก่อนมากๆจากติดซีรีย์มากๆ ตอนนี้ไม่มีสมาธิดูเลยหัวสมองคิดเรื่องไร้สาระตลอด รบกวนด้วยนะคะถึงจะยาวมากๆแต่เราก็รู้สึกว่าตอนนี้มีแค่คุณหมอที่รับฟังเราและแก้ปัญหาให้เราได้ เราควรพบจิตแพทย์ เราเข้าข่ายเป็นโรคอะไรมั้ย อาการรับนี้รุนแรงมั้ยคะ เราจะเก็บเงินเพื่อไปรักษาให้ถูกทางค่ะ ขอบคุณนะคะ