มีอาการคิดมาก วิตกกังวล กลัวเป็นโรคร้ายแรง เบื่อชีวิต ไม่อยากอยู่ มีอาการใจเต้นแรง เหมือนจะวูบ อยากหายจากอาการ

ปัจจุบันอายุ 22 ปี ไม่มีโรคประจำตัว
ก่อนหน้านี้เป็นคนที่สนุกกกับทุกอย่างในชีวิต เฮอา ร่าเริง หัวเราะเก่ง ร่างกายแข็งแรง เป็นนักกีฬา ลุยกับทุกเรื่อง พอเข้ามหาลัยปี 4 ได้ไปฝึกงานที่รายการเป็นช่องของรพ.แห่งหนึ่ง มีหน้าที่เป็นครีเทีฟรายการคือคิดบท ซึ่งบทที่ทำคือบทรายการเกี่ยวกับสุขภาพจะต้องค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับโรคต่างๆมาทำบทรายการ วนลูปอยู่แบบนั้นทั้งหมด 4 เดือนเต็มๆ ช่วงเดือนแรกไม่มีอะไรพอหลังจากเดือนแรกผ่านไป เริ่มมีอาการคิดมากเกี่ยวกับสุขภาพตัวเอง รู้สึกกลัวไปหมด เช่น ปวดหัว ปวดหลัง ปวดไมเกรน จากที่เคยเป็นแล้วไม่คิดอะไรก็กลายเป็นคิดมากว่าตัวเองเป็นอะไรที่ร้ายแรง ในหัวคือคิดอยากจะไปหาหมอเพื่อรักษาอย่างเดียวเพราะรู้สึกว่ากลัวตาย และในช่วงนั้นตัวเองเป็นกรดไหลย้อนซึ่งจะมีอาการเรอเปรี้ยว แสบร้อนกลางหน้าอก ใจสัั่น แน่นอกแน่นท้อง ไม่สบายตัว รู้สึกทรมานมาก และความคิดก็คือคิดว่าตัวเองเป็นอะไรร้ายแรง จะตาย ณ ตอนนั้นให้ได้ พยายามควบคุมความคิดตัวเองตลอดแต่ก็ควบคุมได้ยาก เมื่อฝึกงานจบ กลายเป็นคนซึม ไม่หัวเราะ ไม่อยากเจอคนเยอะๆ แและเวลาร่างกายเป็นอะไรนิดหน่อยจะคิดมากตลอดและทั้งวันนั้นจะโฟกัสอยู่แต่กับมัน เช่น ตื่นนอนทุกครั้งจะลุ้นเสมอว่า ตื่นมา ปวดหัวไหม แน่นหน้าอกไหม สมุตติว่าตื่นมาแล้วรุ้สึกหนักหัว ก็จะกังวลไปทั้งวันจนไม่กล้าทำอะไร เพราะกลัวอาการรุนแรง เป็นแบบนี้จนชอบตื่นกลางดึกอยู่บ่อยครั้งและนอนไม่หลับ ทำยังไงก็ไม่หลับ เป็นแบบนี้จนยังไม่กล้าออกไปหางานทำ เพราะกลัวตัวเองจะไปเป็นอะไรไกลๆบ้าน ซึ่งรู้ตัวว่ามันเป็นแค่ความคิด แต่ยังไงก็ไม่กล้าอยู่ดี เมื่อเวลาผ่านไปอีกสักพัก เริ่มมีอาการเบื่อกับชีวิต นานๆครั้งเลยที่อยู่ก็รุ้สึกเบื่อโลก ไม่อยากอยู่ แต่ก็กลัวการตาย จึงตัดสินใจบอกคนในบ้านว่ารู้สึกนึกคิดแบบนี้ ทุกครั้งที่รู้สึกว่าไม่อยากอยู่จะรีบบอกคนในบ้าน และร้องไห้ออกมาเพื่อให้ความรู้สึกที่อึดอัดนี้ดีขึ้น นับจากที่ฝึกงานจนมาถึงวันนี้เวลาประมาณ 6 เดือนได้แล้ว รู้สึกดีขึ้นกว่าช่วงฝึกงานมาก แต่ก็ยังคงมีความคิดที่คิดลบๆเกี่ยวกับสุขภาพตัวเองอยู่ดี เวลากินข้าวเสร็จใจสั่น หรือนั่งอยู่ดีๆใจเต้นแรงขึ้นมา ก็จะคิดว่าหัวใจกำลังจะวาย หายใจไม่ออก แน่นหน้าอก ความคิดพวกนี้ออกไปจากหัวไม่ได้สักที เวลาเป็นอะไรจะติดนิสัยค้นหาข้อมูลในกูเกิ้ลเสมอ เเหมือนต้องการหาคำตอบว่าเป็นอะไร  ก่อนหน้านี เคยคิดที่จะไปพบจิตแพทย์ แต่ก็ไม่อยากไป อยากฝึกความคิดด้วยตัวเอง บางครั้งมันทรมานจนต้องร้องไห้ออกมา ลองไปทำแบบประเมินโรคซึมเศร้าในเว็ปรพ. ผลประเมินคือน้อย ตอนนี้อยากค่อยยๆให้ความรู้สึก ความคิดนี้หายไป อยากกลับมาร่าเริงสดใสเหมือนเดิม เพราะสงสารคนรอบข้างด้วยที่ต้องมาอยุ่กับคนซึมๆแบบตัวเอง ปัจจุบันนี้ตัดสินใจออกมาทำงานแล้ว พยายามคิดบวกว่าไม่มีอะไร วันๆเราจะมานั่งคิดแต่เรื่องแบบนี้ไม่ได้ เสียเวลาใช้ชีวิตมากๆ แต่ระหว่างนั่งทำงานก็ยังมีอาการออกมาบ้าง เช่นอยู่ๆ นั่งทำงานแล้วมีอาการหัวชา เหมือนจะวูบ ใจเต้นแรง ทั้งๆที่ยังไม่ทันคิดอะไรเลย เพราะแบบนี้ถึงทำให้ยังไม่เลิกคิดมากสักที 

เล่าให้แฟนฟังทั้งหมด แฟนเลยพยายามช่วยมาตลอด แฟนบอกเลิกค้นดูในกูเกิ้ลเพราะมันมีแต่คำตอบที่ทำให้คิดมาก ถ้าอยากรู้เดี๋ยวอ่านให้แล้วเดี๋ยวมาบอก และแฟนก็พยายามชวนทำอะไรที่ทำให้ไม่โฟกัสอยุ่กับความคิดนี้ เวลาเกิดอาการขึ้นมา แฟนก็จะอยู่ข้างๆและบอกว่าไม่มีอะไร อย่าไปคิดถึงมัน ถามว่าช่วยได้ไหม ก็ช่วยได้เยอะค่ะแต่ก็ยังไม่หายขาด

ขออภัยที่หนูพิมพ์ยาว หนูแค่อึดอัดและอยากหายจากความคิดนี้ค่ะ