รู้สึกว่าได้ความรับไม่เท่ากันในระหว่างพี่น้อง ไม่มีค่า ไม่อยากมีชีวิตอยู่ ควรทำอย่างไร

แบบอยู่บ้านแล้วเจ็บปวดร้องให้ปะจำ เหมือนไม่มีใครสนไม่มีใครรักชอบทำตัวเป็นจุดสนใจเชั่นไปเที่ยวกลางคืนกลับบ้านยันเช้าคิดว่าอยู่ที่อื่นสะบายใจกว่าอยู่บ้านแต่พอกลับบ้านก็โดนบ่นโดนด่าประจำ จนบางครั้งคิดว่าบ้านไม่มีเราคงดีกว่าอยากตายไปให้พ้นๆ แต่พอไปเรียนต่ออยู่หอแรกๆก็โอเคสนใจโทถามอยู่แล้วเป็นไงแต่หลังๆมาโทมาแค่เงินหมดหรือยังเดียวโอนให้ต่อมาไม่โทเลียถึงยามโินให้ก็โอนที่บ้านทำยังไงทำอะไรไม่รู้เลียรู้สึกแย่กว่าเดิมจากที่ดุด่ากายเป็นไม่สนไม่โทไม่เช็กไรเราเลียแล้วเป็นแบบนี้คือต้องทำไงตายไปเลียไหม รู้สึกแบบนี้ตั้งแต่พี่สาวเราอยากได้อะไรให้หมดส่วนเราเหมือนคนนอกเหมือนไม่มีใครรักอะ เพราะเปรียบกับพี่นะรักตาย น้องสาวเหมือนกันมันทำแบบเราพูดว่ามันเด็ก ตอนเรานะตอน ม3 ก็โดนแล้วที่น้องเรา ม5 ทำว่าเด็กคิดอยู่เย้ยเกิดมาทำไม ตายๆไปยังดีกว่าตอนนี้ก็ออกหาความรักนอกบ้านพอเจอก็ไปอยู่นอกบ้านมากกว่าบ้านแด่ก็ดุด่ามากกว่าเดิมที่ไม่อยู่บ้านทุกวันนี้อยู่อยากและทรมานมากกกก