มีอารมณ์เศร้า หดหู่ บางครั้งทำร้ายตนเอง รู้สึกไม่มีใครรับฟัง ควรจัดแจงกับอารมณ์อย่างไร

อย่างเเรกนะคะต้องบอกก่อนว่าปัจจัยในการมีชีวิตอยู่ของหนูไม่มีอะไรมากค่ะ เเค่ครอบครัวและBTS หนูหวังว่าสักวันหนึ่งหนูจะมีความสุขจริงๆได้โดยที่ไม่ต้องสวมหน้ากากว่า"ฉันกำลังมีความสุขนะ ฉันยิ้มอยู่นะ" ต้องเล่าก่อนนะคะว่าBTS เพลงของพวกเขาสามารถปลอบประโลมและให้ความสุขแก่หนูได้จริงๆเขาสอนให้หนูเรียนรู้ที่จะรักตัวเอง,บอกให้หนูบอกเล่าเรื่องราวในชีวิต ความสุขของหนูคือการที่หนูได้ดูได้มองเขาจากตรงนี้และถ่ายทอดให้คนอื่นๆฟังบ้างว่าความสุขที่เราเจอมาในวันนั้นณตอนนั้นคืออะไร แต่....ทุกคนกลับเมินเเละไม่ให้ค่าในความสุขของหนูเลยสักนิด ไร้สาระปัญญาอ่อน คำๆนี้ทำให้หนูเลี่ยงในการที่จะเล่าสิ่งที่ทำให้หนูมีความสุขจริงๆและหันไปเล่าสิ่งที่พบเจอในชีวิตประจำวันให้แม่ฟังระหว่างทางกลับบ้าน ตอนหนูพูดออกไปหนูรู้สึกดีใจเเล้วก็มีความสุขค่ะที่มีคนรับฟัง เเต่พอเข้าถึง"บ้าน" ความสุขอันน้อยนิดของหนูแล้วก็คนในครอบครัวหายไป ตาเมาเเละกร่นด่าคำสารพัด นั่นมันทำให้หนูไม่มีความสุขเลยค่ะ เวลาว่างทีไรชอบหดหู่ เศร้า แอบร้องไห้ แล้วก็เริ่มที่จะหยิกตัวเองบ้างกัดฟันบ้างอุดหู ในบางครั้งหนูก็อยากจะกรี๊ดออกไปดังๆสักทีเเต่ไม่ได้ค่ะ... วิธีเเก้ปัญหาของหนูคือการเสียบหูฟังเปิดเพลงให้ดังๆหรือไม่ก็ดูBTS สักพักความรู้สึกที่เกิดขึ้นมันก็หายไป ไม่ก็นอนแต่ส่วนใหญ่หนูมักจะนอนไม่ค่อยหลับ แต่ถ้าหลับคือหลับไม่อยากจะตื่นเลย ชีวิตหนูวนลูปอยู่อย่างนี้เเหละค่ะ ไปโรงเรียนก็ดีหน่อยที่ได้ขำกับเพื่อนแม้มันจะไม่ใช่ความสุขที่แท้จริงก็เถอะ แต่ถ้าเพื่อนคนนั้นเงียบหรือไม่มาเรียนหนูจะเอื่อยๆรู้ตัวเองค่ะว่าฝืนยิ้มกว่าวันอื่นๆ อาการคร่าวๆที่หนูสังเกตตัวเองมาในระยะเวลาหลายเดือนนี้นะคะ - หากอยู่เฉยๆ จะเศร้า หดหู่ บางทีก็คิดนะคะว่าเกิดมาเพื่ออะไร บางครั้งเวลาคนทำอะไรไม่ถูกใจหนูจะเริ่มกัดฟันจนตัวโยนแล้วก็ถามในใจว่าทำไมไม่ทำอย่างนั้นอย่างนู้นอย่างนี้ เอื่อยบ้างในบางครั้ง หนักสุดคือจินตนาการว่าตัวเองถือมีดอยู่เเล้วแทงคนๆนั้น อารมณ์พวกนี้คือหนูไม่ได้เป็นบ่อยขนาดที่วันติดๆกันแต่หนูจะเป็นในลักษณะของวันที่ตาเมาแล้วอาระวาดหนักๆ หนูไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลยค่ะ ที่ว่าไปทั้งหมดนี้หนูขอให้มันเป็นแค่ความเคลียดธรรมดานะคะ ปล.หนูยังไม่หยุดที่จะเล่าเรื่องราวที่พบเจอให้แม่หรือเพื่อนๆคนอื่นฟังนะคะ นอกจากแม่ที่รับฟังหนูในบางเรื่องแล้วก็ไม่มีใครที่จะรับฟังหนูแล้วค่ะ พวกเขาเอาแต่เมินความสุขของหนู --ขอบคุณที่รับฟังนะคะ--