หดหู่ ชอบร้องไห้ตอนกลางคืน เสียใจในสิ่งต่างๆในชีวิตที่ทำไป อยากรู้ว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้าไหม

เป็นเด็กคนนึงที่โดนกดดันมากๆ ผู้ปกครองอยากให้เป็นแบบที่เขาอยากเป็น คือ อยากให้เป็นครู ทำงานราชการ ครอบครัวชอบพูดทำร้ายจิตใจ พูดให้รู้สึกด้วยค่า เช่น ไม่น่าเกิดมาเลย เลว ชาติชั่ว ฯลฯ อาการเราผิดปกติ คือ เป็นคนหัวร้อนง่ายขึ้น ซึมๆเศร้าๆ บางวันกินมากกว่าปกติ บางวันกินน้อยกว่าปกติ ชอบร้องไห้กลางคืน ชอบคิดว่าตายไปคงจะดีและคนคงจะเห็นค่า/รักเราตอนที่เราจากไปแล้ว ชอบคิดว่าตัวเองไม่ดี ด้อยค่า ชอบทำอะไรช้าลงกว่าปกติ เหม่อๆบางครั้ง (1) ตอนสมัย ป.5 เคยเอาเงินจากการออมกับครูมา500 เพื่อนที่จะมาเซอร์ไพรส์วันเกิดน้า เรารู้ว่าเอาให้ยังไงก็ได้คืนอยู่ดี แต่เราก็อยากให้เพราะอยากให้น้ารู้ว่ารัก (น้าคนที่ว่าเป็นน้าคนโต คนละคนกับน้าคนที่ด่า/ตีเราในเนื้อเรื่องตอนหลังจากเรื่องถอนเงินเรื่องนี้) แต่น้าคนเล็กคนที่ชอบด่าเราทำร้ายเราก็มาด่าเราว่าถอนมาทำไม ถอนมาน้าคนโตก็เอาคืนอยู่ดี ตาก็มาด่าเราว่าเราชั่ว จะเอาเงินที่ถอนมาซื้อยาบ้า ทั้งๆที่เราไม่เคยคิดจะยุ่งเลย ไม่เคยดื่มแอลกอฮอล์ ไม่เคยสูบบุหรี่ เรียนดีตัวท็อปต้นๆของห้องมาตลอด ทำให้เราเสียใจมาก และร้องไห้ออกมา เราร้องไห้ตอนกลางคืนบ่อยมากๆเพราะโดนดุ/ด่า โดยที่เราไม่สามารถบอกเหตุผลหรืออธิบายอะไรใดๆได้ (2) เวลาร้องไห้ทุกครั้งเราจะคิดถึงแม่เสมอ แม่เราเสียตอนเราอยู่ ป.3 ตอนนี้เราอยู่ ม.1 กำลังจะขึ้น ม.2 แล้ว (3) ปัจจุบันเราโดนกำหนดเวลาเล่นมือถือ ห้ามเล่นเกิน 3 ทุ่ม น้าบอกเหตุผลว่า เราเล่นไปชาร์จไป เราก็ไม่รู้ว่าน้าไปได้ยินมาจากไหน ไปเห็นมาจากไหน แต่ก็ทำไรไม่ได้ จึงต้องยอมๆไป เรานอนชั้นที่สองของบ้าน ถ้าถึงสามทุ่มต้องเอามือถือมาวางไว้ที่โต๊ะที่อยู่ชั้นแรกของบ้าน (4) ครั้งหนึ่งเคยมีรุ่นพี่ที่ ร.ร มาชวนไปซ้อมวอลเลย์บอลเพื่อที่จะไปแข่ง แต่ต้องซ้อมหลังเลิกเรียนแล้วผู้ปกครองต้องไปรับ แต่ผู้ปกครองก็ไม่ให้ซ้อม เพราะให้เหตุผลว่า ไปเรียนดีกว่าจะเล่นทำไมกีฬา ก็เลยไม่ได้ไปซ้อมและไม่ได้แข่ง เราเลยรู้สึกว่าเขาจะไม่ให้เราทำอย่างอื่นเลยหรือต้องเรียนอย่างเดียวหรอ (5) เวลาเราด่าน้องเรามักโดนน้าดุว่าด่าน้องทำไมน้องเป็นเด็กยังไม่รู้เรื่องหรอก แต่พอน้องด่าเราบ้างน้ากลับไม่ดุน้องทั้งๆที่น้องเด็กกว่าแถมยังบอกให้น้องด่าเราอีก แทนที่จะห้ามน้องว่าไม่ควรพูดกับผู้ใหญ่แบบนี้ เพระาขะเป็นนิสัย เราเลยไม่ค่อยพอใจกับเรื่องนี้เพราะที่เราด่าน้องก็เพราะอยากให้น้องไม่ดื้อ ก็เหมือนกับที่น้าด่าเราเพื่อนสั่งสอนเรา ถ้าเทียบกัน เราด่าน้อง เราผิด น้องด่าเรา น้องไม่ผิด แต่ น้าด่าเรา น้าไม่ผิดอันนี้เราเข้าใจเพราะน้าเป็นผู้ใหญ่กว่า แต่บางครั้งก็ใช้อารมณ์มากกว่าเหตุผลเกินความเหมาะสม พอเราจะอธิบายน้าก็บอกว่าเราเถียง บางครั้งเราก็รู้สึกอิจฉาเด็กต่างชาติที่เขาสามารถอธิบายเรื่องต่างๆได้ โดยไม่โดนดุว่าเถียง (6) และมีอีกหลายครั้งที่โดนพูดทำร้ายจิตใจ บางครั้งก็ทำร้ายร่างกายบ้างเช่น เตะ ตบหลัง เขกหัว ใช้ไม้ตี (7) หนักสุดก็น่าจะเป็นวันนี้ ผู้ปกครองใช้ไม้ไผ่ฟาดขา แต่โชคดีที่ไม่ไผ่ใกล้พังแล้ว ทำให้ไม้ไผ่อ่อน ไม่ค่อยเจ็บมาก สาเหตุที่ตีคือ ที่บ้านเลี้ยงหมาสองตัว แล้วน้องซนมาก ชอบไปแกล้งหมา หมาก็กลัวแล้วไปหลบใต้เก้าอี้ แต่น้องก็ตามไปก่อกวนเหมือนเดิม เราเห็นเลยบอกน้องว่า อย่าไปทำ เดี๋ยวมันกัดนะ บอกหลายครั้ง แต่น้องก็ไม่ฟัง เลยตัดสินใจใช้ก้านมะยมตีน้อง แต่ไม่คิดว่าจะตีโดนหน้าน้อง ก็รู้สึกผิดเหมือนกัน ทีนี้น้าก็เดินมาเห็นน้องมีรอยก้านมะยมที่หน้า เลยถามเรา เราเลยบอกว่าเราเอาก้านมะยมตีน้อง แต่เราอธิบายไม่ได้ว่าทำไมถึงทำ เพราะเวลาเราอธิบายน้าจะชอบบอกว่าเราเถียงตลอด น้าเลยเอาไม้ไผ่ที่ยายใช้เป็นไม้เท้ามาตี เราเลยเก็บกดมานานเพราะโดนทำร้ายมาหลายครั้งทั้งกายและใจ เลยจับไม่ไผ่ไว้ตอนที่น้าจะตี น้าเลยสบัดออก เราเลยพูดไปว่า อยากตีก็ตีสิ ตีอีกเลย น้าก็ตีเราจนไม้ไผ่พัง ไม้ไผ่ไม่ได้ใหญ่มาก ประมาณสองนิ้วมือ เมื่อน้าตีเสร็จเราก็เลยออกมาร้องไห้ที่หน้าบ้าน เราจึงปรึกษาเพื่อนโดยการเล่าให้ฟัง เพื่อนเลยห่วงว่าจะเป็นโรคซึมเศร้าเพราะเคยปรึกษาเรื่องครอบครัวกับเพื่อนหลายครั้ง ตัวเราเองก็อยากรู้เหมือนกันเพราะเป็นแบบนี้มานานมากประมาณ 3 ปีแล้ว เลยตัดสินใจมาถามในเว็บพบแพทย์