เป็นคนคิดมาก ไม่ชอบอยู่ในที่ที่มีคนเยอะ ทุกข์นาน เป็นอาการอะไร ควรทำอย่างไร

ก็คือโดยส่วนตัวคือไม่ชอบคนที่เยอะๆไม่ค่อยชอบอยู่แบบกลุ่มชอบอยู่กับเพื่อนแค่คนสองคนค่ะ แต่เราเป็นคนที่ชอบคิดมากคิดเรื่อยเรื่อยเปื่อย กังวลมากก็ไม่เข้าใจเหมืนกันว่ากังวลอะไรนักหนา ตัวอย่างเลย เช่นเราเป็นคนเงียบๆไงวันๆเราเลยเอาแต่เงียบชวนคุยไม่เก่งเลยเรียกได้ว่าติดลบ..แล้วสมองก็คิดไปเองเลยว่า เพื่อนจะงอนป่าววะ จะอะไรหรือป่าวงี้ แล้วก็เราไม่ชอบเป็นจุดเด่นเช่นครูเลือกเลขที่มาตอบคำถามซึ่งถ้าโดนเราเราก็จะมีอาการแบบหัวใจเต้นเร็วเหมือนจะหลุดออกมาเหงื่อไหลที่มือหนักมากๆมือแฉะเลยหล่ะคิดมากว่าจะทำได้ดีหรือป่าวจะทำได้ไหมถ้าทำไม่ได้จะทำไงมือก็เริ่มสั่นหายใจตื้นไม่เต็มท้อง พอทำเสร็จแล้วถูกก็จะโล่งใจเพราะอย่างน้อยก็ไม่ทำให้คนในห้องมองไม่ดีไรงี้ แล้วเราก็เป็นคนที่ให้ความสำคัญเรื่องเพื่อนกับครอบครัวมากๆถึงมากเลยค่ะ ถ้ามีคนมาล้อพ่อแม่เราก็จะเงียบใส่ทำหน้าท่าทีตลกด้วยออกไป..เราไม่สู้คนเพราะเรากลัวว่าจะโดนบูลลี่เรื่องเพื่อนด้วย..คือวันนี้อ่ะค่ะเพื่อนมันแกล้งไม่คุยกับเราด้วยเลยตั้งแต่เที่ยงเราก็เฉยๆพยายามกลั้นน้ำตาไว้ไปร้องในห้องน้ำมันเมินมาเราก็ไม่สนใจแต่พอมารู้ทีหลังอีกทีตอนเย็นจากเพื่อนคนอื่นว่ามันแกล้งเราก็โกรธนะคะคือเพื่อนคนที่แกล้งเนี่ยไม่เชิงเพื่อนสนิทค่ะรู้จักกันมาไม่ถึงปีแกล้งเราสารพัด..แล้วก็คือเพื่อนคนนี้นะคะรู้ว่าเราเป็นอย่างนี้ก็แกล้งจนเราเริ่มวิตกกังวลไปเองว่า วันนี้จะไปเรียนกับใครล่ะ? จะกินข้าวกับใครล่ะ? จะเดินจะไปเข้าห้องน้ำจะนู่นนี่นั่นกับใครเพราะเรามีมันคนเดียวที่เป็นเพื่อน แล้วยิ่งมันเห็นว่าเราร้องเรากังวลมันขำค่ะไม่คิดถึงความรู้สึกเราเลยจนมาถึงวันนี้ที่มันแกล้งไม่คุยเมินเรา เราก็กลับมาคิดที่บ้านว่า พรุ่งนี้จะเอาไงดี ไปโรงเรียนดีไหม ไม่อยากไปโรงเรียนเลย อยากอยู่คนเดียวมาก ไม่อยากไปเจอหน้ามันเลยเพราะทุกๆวันนี้เราต้องฝืนตื่นไปโรงเรียนทั้งๆที่ไม่อยากจะไปด้วยซ้ำเพราะมัน..แถมเรารู้สึกว่าช่วงนี้นอนนานกว่าปกติ ตื่นเช้ากว่าปกติ เหมือนจะวูบตลอดเวลาที่เราเผลอๆ วิ่งแปปเดียวก็เหนื่อยแล้ว รู้สึกไม่อยากทำอะไรเลยนอกจากนอนอย่างเดียวรู้สึกว่าร่างกายต้องการนอนมากๆทั้งที่ปกติเรานอนไม่เกิน3ทุ่ม มีภาวะซึมจนเพื่อนคนอื่นๆทักหน้าหมองลงขอบตาดำขึ้นมากอยากกินนู่นนี่หลายๆอย่างแต่พอซื้อมากลับกินได้แค่5-6คำก็อิ่มแล้ว ช่วงนี้เราเริ่มรู้สึกกังวลบ่อยด้วยกังวลว่าพ่อจะกลับมาบ้านตอนไหนจะเกิดอุบัติเหตุอะไรหรือป่าว? แม่จะมายังไงถ้าพ่อกลับมาก่อน? เค้าจะเมาแล้วเกิดอุบัติเหตุหรือป่าว? แล้วยิ่งเราเป็นคนอ่อนไหวง่ายด้วยเช่นคนพูดหรือตะคอกเสียงดังๆก็ตกใจก็มีน้ำตาคลอเลยก็ยังมีค่ะ เรารู้สึกมองโลกในแง่ลบๆมากๆคิดไปจนถึงวันสิ้นโลกเลยล่ะค่ะว่าเราจะอยู่ถึงไหมตายก่อนวัยหรือเปล่า? แต่! บางทีถ้าเราอารมณ์ดีก็ดีจนดีดเลยล่ะค่ะ ดีจนเผยตัวตนออกมาเหมือนคนเก็บกดแล้วมาปล่อย เวลาอารมณ์ดีจะลืมความทุกข์ไปเลยค่ะแต่ถ้าทุกข์แล้วจะจมอยู่นานเลยค่ะบางทีคิดแล้วน้ำตาไหลยังมีเลยค่ะ เราจึงอยากรู้มากว่าเราเป็นอะไรกันแน่ หรือเราแค่คิดมากหรือเราเป็นโรควิตกกังวลหรือเราเวอร์เกินไปกันคะ? ขออนุญาตินะคะ