เป็นโนคซึมเศร้านานแล้ว ไม่ได้รับการรักษา ตอนนี้เป็นมากขึ้น อยากตาย ควรทำอย่างไร

ต้องขอโทษนะคะ หนูอาจพิมพ์ยาวและวกวนสับสนไปหน่อยค่ะ ขอเกริ่นก่อนนะคะว่าตัวเองรู้ตัวว่าเป็นโรคซึมเศร้าตั้งนานแล้ว เมื่อก่อนหนูยังรู้สึกโอเคและชะล่าใจไป ก่อนหน้านี้ที่มีอาการออกมามันแค่เล็กน้อยจนมองข้ามและเพิ่งมาคิดได้ในช่วงหลัง แต่ก็ยังคิดว่าหนูคุมได้ หนูจัดการและอยู่ร่วมกับมันได้สักวันความซึมเศร้าก็คงจะหายไปเอง หนูใช้ชีวิตปกติมากเหมือนคนไม่เคยซึมเศร้า ช่วงเวลาเศร้ากับร่าเริงแบ่งแยกกันชัดเจนค่ะ จนตอนที่มันเริ่มหนักขึ้นพอคิดจะไปปรึกษาคุณหมอหนูรู้สึกจำความเศร้าตอนนั้นไม่ได้และไม่เข้าใจมันเลยว่าหนูไปรู้สึกอะไรขนาดนั้นได้ยังไง เป็นแบบนี้ตลอดเลยค่ะเลยไม่ได้ไปหาหมอสักที เศร้าๆหายๆ แต่ตอนนี้มันแย่ แย่มาก ความรู้สึกมันเริ่มคุมไม่ได้ มันเริ่มลามเข้ามาในชีวิตประจำวันจนสับสนไปหมด ตัวหนูเองแบ่งแยกอารมณ์ไม่ได้เลยค่ะ ทีนี้ทุกอย่างในชีวิตมันดูเลวร้ายไปหมดทุกอย่าง ทัศนคติหนูเริ่มไม่ดี โมโหง่ายมาก ความจำและสมาธิยิ่งเลวร้ายมากๆ ลืมทุกอย่างที่ลืมได้ มาเริ่มหนักขึ้นตอนนี้ เริ่มคิดอยากตาย เป็นไมเกรน หนูเฉื่อยมาก ไม่อยากทำอะไรเลย ไม่อยากเรียน ไม่อยากขยับตัว ฝืนไม่นอนไม่ได้ หนูอยากนอนและต้องได้นอนไม่ว่างานอะไรจะรออยู่ก็ตาม ไม่ส่งงาน ดูเหมือนเป็นแค่นักเรียนที่โคตรจะแย่ โง่ โคตรจะขี้เกียจสุดๆทั้งที่เมื่อก่อนหนูขยันมาก หนูชอบเรียนนะคะ แต่หนูไม่อยากทำทุกอย่างและหนูไม่รู้จะจัดการยังไงดี หนูเริ่มคิดถึงเหตุการ์ณต่างๆเมื่อเราตายไปแล้ว เมื่อก่อนยังดีที่คิดได้ว่ามีแม่ที่อยู่ข้างหลังเรา ท่านเหลือตัวคนเดียวเราเหลือกันแค่สองคนแม่ลูกเราต้องดิ้นรนจนกว่าท่านจะสบายแล้วจะหายไปไหนก็ได้ ตอนนี้ความคิดนั้นเริ่มเอาไม่อยู่แล้วค่ะ หนูเป็นกลัวความเจ็บปวดแต่ความคิดทำร้ายตัวเองมันมีอยู่เรื่อยๆตัดไม่ขาด ยิ่งหนูอยู่กับรูมเมทสามคนหนูยิ่งเครียด หนูไม่เคยบอกอาการกับใครและไม่คิดว่าจะมีใครเข้าใจด้วย หนูเหนื่อยค่ะคุณหมิ แต่ยังไงหนูจะพยายามยึดเหนี่ยวตัวเองไว้จนถึงที่สุดนะคะ หนูอ่านมาเยอะและค้นหาลักษณะโรคต่างๆที่เกี่ยวข้อง อาการ การรักษามาเยอะมากค่ะ ถ้าคุณหมอมีอะไรที่แตกต่างแนะนำก็ขอรบกวนหน่อยนะคะ อะไรก็ได้ที่รับการบำบัดด้วยแพทย์หลังสุด ขอโทษที่พิมพ์ยาวและขอบคุณคุณหมอที่รับฟังนะคะ