ช่วงขึ้นม.ปลาย เงียบขรึม เหม่อลอย เครียด คิดฆ่าตัวตายหลายครั้ง ลงมือทำไปครั้งเดียว ควรทำอย่างไร

ตอนช่วงม.1เป็นคนร่าเริงค่ะ สนุกไปเรื่อยตามภาษาเด็ก ไม่ค่อยคิดอะไรมากอยู่แล้วชอบพูดคุยกับเพื่อนหรือพูดมากนั่นแหละค่ะ แต่ช่วงม.2-3เพื่อนทักค่ะว่าเงียบขึ้น เริ่มชอบเหม่อลอย จนช่วงม.4รู้สึกว่ามันหนักขึ้นคือ นอนเยอะมาก รู้สึกนอนไป12-16ชมก็ยังไม่พอ แถมช่วงนี้ชอบลืมนู่นลืมนี่บ่อยมาก แค่วางกุญแจแล้วเดินไปหยิบอย่างอื่นไม่ถึง1นาทีก็ลืมแล้วว่าตัวเองวางกุญแจไว้ตรงไหน 

 

ช่วงอยู่ที่บ้านคนเดียว แอบร้องบ่อยมากค่ะ เพราะเครียด ส่วนใหญ่ก็จะเป็นเรื่องใน รร เคยคิดฆ่าตัวตายหลายครั้ง แต่เคยลงมือทำร้ายตัวเองแค่ครั้งเดียว เรื่องนี้ไม่มีใครรู้ค่ะ แล้วไม่ทำอีกอาจจะเพราะตัวเองเป็นคนขี้กลัวหรืออะไรสักอย่างรึป่าวไม่รู้ 

อาการช่วงนี้คือเหม่อลอย เบื่อ เบื่อเรื่องที่เคยชอบ ถอนหายใจบ่อย ไม่มีอารมณ์อ่านหนังสือ ท้อแท้ ชอบโทษที่ตัวเองไม่มีความสามารถ ชอบเปรียบเทียบคนอื่นบ้างบางครั้ง จะเงียบตอนหงุดหงิดหรือไม่ชอบใจ แต่คิดว่าแอบมีใบหน้าแสดงอารมณืออกมาบางส่วน นอนเยอะ กินเยอะกว่าปกติจากที่เคยกิน รู้สึกอยากอยู่คนเดียวเงียบๆมากกว่าปกติ หรือถ้าไม่นอนหลับก็นอนเฉยๆมองเพดานคิดนู่นคิดนี่ ส่วนเรื่องนี้คือพึ่งเป็นไม่นานมานี้ ล่าสุดในห้องน้ำกับในห้องนอนตอนอยู่คนเดียว

ชอบมโนเหตุการเศร้าๆขึ้นมาเองแล้ววร้องไห้ หรือบางครั้งมโนเหตุการณ์ตลกๆขึ้นมาเองแล้วหัวเราะคนเดียวหรือบางทีมโนเรื่องเศร้าร้องไห้อยู่แล้วจู่ๆก็มโนเรื่องตลกแล้วหัวเราะทั้งๆที่น้ำตายังไม่แห้งจนคิดว่าตัวเองบ้าก็มี พูดน้อยขึ้น เวลาเพื่อนพูดเรื่องอะไรๆตัวเองก็ฟังอยู่นะ คิดตามด้วย แต่ก็ไม่ขี้เกียจพูดออกมา

มีคำด่าหรือคำพูดบางคำมันกระทบจิตใจหนู แล้วมันเครียดจนต้องหาที่ระบาย เลยไปลงในสมุดเขียนพวกไดอารี่งี้ เพราะเคยไปอ่านเจอว่าช่วยได้ แล้วมันก็ช่วยได้จริงๆแต่แค่บางส่วนค่ะ แล้วก็กลับมาเครียดเหมือนเดิม

นิสัยที่คิดว่าเป็นอุปสรรคก็มี คือขี้ร้องกับเรื่องนิดๆหน่อยๆก็ร้อง กลั้นน้ำตาไม่ค่อยอยู่บางครั้งเหมือนควบคุมมันไม่ได้ จะไหลก็ไหลเลย แล้วก็นิสัยเซนซิทีฟเรื่องคำพูดและท่าทางของเพื่อน 

หนูอยากรู้ว่าอาการของหนุแบบนี้ผิดปกติรึป่าว หรือปกติ?

ถ้าผิดปกติหนูควรทำไงคะ?

แล้วหนูควรจัดการกำมันยังไงดี?