ถามแพทย์

  • มีความเครียดเรื่องการเรียน รู้สึกว่าไม่เป็นที่น่าภูมิใจ รู้สึกไม่มีค่า อยากตาย ควรทำอย่างไร

  •  Ploy Ploypilin
    สมาชิก
    สวัสดีค่ะ หนูอายุ19ปีค่ะ ตอนนี้กำลังทำเรื่องซิ่วค่ะ สาเหตุที่จะซิ่วก็เพราะไม่อยากเรียนที่นี่ตั้งแต่แรก แล้วสังคมที่นี้ค่อนข้างไม่โอเค เอกหนูมีทั้งหมด7คน แล้วเข้ากับเพื่อนที่นี่ไม่ได้เลย(แม่หนูยังสงสัยอยู่เลยว่าหนูจะไม่มีเพื่อนได้ยังไงเพราะปกติแล้วหนูเข้ากับคนอื่นได้ง่ายมาก) สิ่งที่หนูไม่ชอบมากที่สุดคือการไล่ค่ะ เขาบอกหนูว่าลาออกไปเลยบ้างครั้งก็บอกให้หนูไปกระโดดตึกบ้างละ หนูก็เลยเลือกที่จะอยู่คนเดียว การอยู่ต่างจังหวัดคนเดียวเป็นอะไรที่แย่มากเลยค่ะจะคุยกับใครก็ไม่ได้ ได้แต่คุยกับเพื่อนมัธยม บอกกับพ่อแม่มากก็ไม่ได้กลัวเขาเป็นห่วง แล้วทุกวันนี้รู้สึกเครียดมากเลยค่ะ ชอบกดดันตัวเองตลอดเลย บ้างครั้งนี้ก็รู้สึกกังวลไปหมด ชอบคิดว่าตัวเองไม่มีค่า ไม่เคยทำให้ใครภูมิใจ(แต่แม่เคยบอกกับหนูก่อนจะมาที่นี่นะคะว่าแม่ภูมิใจในตัวหนู แต่หนูไม่รู้เลยว่าหนูทำอะไรให้แม่ภูมิใจด้วยหรอ) หนูคิดว่าตัวเองเป็นภาระให้พ่อแม่ ถ้าไม่มีหนูอยู่ทุกอย่างคงดีกว่านี้ ในตัวหนูมีความคิดที่อยากตาย อยากหายไป แต่หนูไม่กล้าทำ หนูกลัวว่าหนูทำไปแล้วพ่อแม่คงเสียใจคงผิดหวังในตัวหนูมากแน่เลยแค่เลยที่จะซิ่วพ่อกับแม่ก็คงผิดหวังมากพออยู่แล้ว หนูคงใจไม่ถึงพอมั่งค่ะ ที่หนูสงสัยว่าตัวเองจะเป็นโรคซึมเศร้ามีวันหนึ่งพี่ที่ทำงานอยู่ร.พ(พี่คนนี้เป็นลูกพี่ลูกน้อง)ส่งแบบประเมินมาให้ทำพอทำเสร็จหนูร้องไห้เลยค่ะ ตอนนั้นกำลังเรียนอยู่ด้วย พอทำเสร็จก็ส่งให้พี่เค้าดูแล้วอยู่ที่ดีน้าหนูก็โทรมาหาเป็นอะไรที่หนูกลัวมาก หนูไม่รู้ว่ากลัวอะไร หนูไม่รู้ว่าหนูเป็นอะไร แล้วก็นอนหลับอยากมาก ร้องไห้บ่อยมากโทรหาแม่แม่ก็ถามไรไปเรื่อย หนูก็จะร้องไห้ทุกครั้งเลยค่ะจนแม่ถามว่าเป็นอะไรถึงร้องไห้บ่อย หนูไม่รู้ว่าเกิดไรขึ้นกันแน่ หนูอยากมีความสุข อยากไปร่าเริงเหมือนเดิม อยากยิ้มง่ายเหมือนเดิม ปล.ที่จริงหนูมีความคิดอยากตายตั้งแต่มัธยมปลายแล้วค่ะ

    คุณPloy

    อาการของคุณที่เล่ามาเข้าข่ายเป็นโรคซึมเศร้าแล้วครับ  ไม่ควรนิ่งนอนใจ ควรพักการเรียนสักพักเพื่อไปรักษาตัวดีกว่าครับ ถ้าเรียนต่อจะทำลายสุขภาพจิตเพิ่มขึ้น  ไม่ต้องกลัวเรื่องการซิ่ว  คนทั่วไปก็ทำแบบนี้กันเยอะแยะ เป็นเรื่องธรรมดาครับ   มีอะไรควรปรึกษาพ่อแม่  เพราะจากที่เล่ามา พ่อแม่ ก็พร้อมจะช่วยแก้ปัญหา เป็นที่พึ่งพิงคุณได้อยู่แล้ว อย่าเก็บความทุกข์กังวลไว้คนเดียว  อย่าคิดสั้น อย่าไปฟังใครที่ท้าให้ไปโดดตึก  ถ้าคุณทำอย่างนั้นคนที่เสียใจมากที่สุดคงเป็นพ่อแม่ของเราเอง   ความทุกข์ของคุณต้องได้รับการระบายออกมา  อย่าเก็บไว้เหมือนกับ กาต้มน้ำ ถ้าไม่มีที่ระบายสักวันมันก็ระเบิดออก  อาการของคุณยังมีทางแก้ไขไม่ยากครับ  รีบไปพบจิตแพทย์ และหาทางพักผ่อนให้มาก  หยุดเรียนไว้ก่อน  สบายดีแล้วค่อยมาเรียนต่อ หรือ สอบที่ใหม่ได้ ใกล้บ้าน ไม่ควรอยู่ไกลจากพ่อแม่ ครับ